Cześć Pamięci Norberta Samulaka

 

W wieku 88 lat zmarł w połowie listopada br. Norbert Samulak –społecznik, animator kultury, nieustanny piewca swojej rodzinnej miejscowości Dzierążnia w województwie lubelskim, współtwórca miesięcznika „Głos Samsonowa” oraz Towarzystwa Przyjaciół Samsonowa, a przede wszystkim autor  ponad 20  książek – zbiorów wierszy, opowiadań oraz  wspomnień. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach. Zmarły pochowany został na cmentarzu parafialnym w Tumlinie.

     Norbert Samulak zapamiętany zostanie w środowisku artystycznym regionu świętokrzyskiego, jako utalentowany artysta, ale też jako mężczyzna będący zawsze w parze ze swoją ukochaną Żoną Zuzanną – również niezwykle aktywną animatorką kultury, uzdolnioną artystycznie poetką i malarką. Podczas spotkań artystycznych bardzo rzadko zabierał głos. Starał się mówić tylko o bardzo ważnych sprawach. Koncentrował się na rozwiązaniu tylko ważkich problemów.  Wypowiadane przez Niego kwestie na długo zapadały w pamięć słuchaczy.

 

     W swoim rodzinnym regionie lubelskim zapamiętany zostanie jako nieustanny piewca wsi Dzierążnia. Był m.in. współtwórcą i orędownikiem jedynych w swoim rodzaju spotkań poetów i malarzy. Był nie tylko bardzo życzliwym i pomocnym człowiekiem, ale stale snującym marzenia o ukochanej miejscowości, która była właściwym Jego ważnym miejscem w życiu.

 W rodzinnej Dzierążni małżonkowie Samulakowie ufundowali m.in. do miejscowego kościoła tablicę, upamiętniającą pontyfikat papieża Jana Pawła II, a z okazji 60-lecia działania miejscowej OSP - tablicę, upamiętniającą zmarłych strażaków. Wydał książkę, poświęconą strażakom z Dzierążni. Małżonkowie byli inicjatorami i organizatorami kilkudziesięciu Artystycznych Spotkań Malarzy i Poetów „Chwilo trwaj" Dzięki nim swój tomik wierszy i książkę wspomnieniową z okresu okupacji wydała Helena Machlarz z Majdanu Sielec.

     Norbert Samulak urodził się w 1933r. we wsi Dzierążnia gm. Krynice, powiat Tomaszów Lubelski. Po ukończeniu tamtejszej szkoły podstawowej dalszą naukę kontynuował w Gdyni a potem w Poznaniu.  W 1955r. zawarł związek małżeński z Zuzanną Szwed. Mają dwóch synów. Na czas emerytury wraz z żoną przeniósł się do Dudkowa w gminie Zagnańsk, gdzie od 1985 roku po kres swojego życia oddał swe siły na rzecz społeczności lokalnej.

    Od 1956 r. pisał wiersze i artykuły do wielu czasopism. Od 1995 r. należał do Towarzystwa Ziemi Samsonowskiej. Do 2004r. pełnił rolę sekretarza w zespole redakcyjnym kwartalnika „Głos Samsonowa”, w którym zamieszczał swoje wiersze, wywiady i artykuły ku pokrzepieniu serc ludzkich.

    Opublikował ponad 20 pozycji książkowych, które są jego wkładem w dorobek kulturalny gminy Zagnańsk i rodzinnej Dzierążni. Są to tomiki wierszy, opowiadań i wspomnień o charakterze patriotyczno-religijnym i autobiograficznym: Matka  (1991), Samsonów (1994), Perła Roztocza (1996), Rok Pański (1997), Blask Gwiazdy (1999), Strach ma wielkie oczy (1997), W parku spokoju (2003), Ostatnie wakacje (2003), Wczoraj i dziś (2004), Płomienie serc (2007), Rozmaitości (2008), Mazury i Augustowskie (2009), Wspomnienia (2010), Barwy życia (2012), Blaski życia (2015), Życie (2016), Przemiany (2017), Kawałek historii (2018), Drogi życia (2019), Spojrzenie (2019), Dzierążnia w ogniu (2020).

    W 1998r. w uznaniu zasług otrzymał odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury” oraz statuetkę „Nike Świętokrzyska”. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi i w 2019 r. Krzyżem Komandorskim ZŻWP. W 2010 r. w Helenowie pod Warszawą na XII Sejmiku Korespondentów otrzymał certyfikat Zasłużonego Korespondenta „Głosu Weterana i Rezerwisty”.   Uhonorowany został  13 odznaczeniami resortowymi. Przez 34 lata służył w Wojsku Polskim. Uzyskał stopień pułkownika. Był kwatermistrzem.

 ***

W 2017 r. byłem poproszony przez Państwo Samulaków, by napisać posłowie do wydawanego z Ich inicjatywy tomiku wierszy Heleny Machlarz pt. Ogląd mojego świata.  W następnym roku napisałem słowo wstępne do jej książki wspomnieniowej  pt. „Tak było”. Z tej to okazji miałem przyjemność gościć w domu rodzinnym Państwa Samulaków w Dzierążni – miejscowości rodzinnej także mojej żony. Życzliwi gospodarze oraz mieszkańcy oprowadzili nas po terenie i opowiedzieli niezwykłą jego historię. Moją szczególną uwagę zwrócił napis wypalony na kawałku drewna umieszczony na płocie ogrodzenia: „Bądź radosny”. Gdy go teraz czytam nasuwa mi się jego dokończenie: Panie Norbercie „bądź radosny” przed obliczem Boga z przyzwoicie przeżytego życia… Cześć Twojej Pamięci.