Dzisiaj odbyło się w siedzibie Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach spotkanie autorskie z Liborem Martinkiem – czeskim historykiem literatury, krytykiem literackim, autorem monografii pt. „Życie literackie na Zaolziu 1920 – 89”. Rozmowę na temat książki prowadził ks. prof. Bonifacy Miązek, który w ubiegłym roku powrócił z emigracji w rodzinne świętokrzyskie strony. Dla kielczan, którzy przybyli na spotkanie była to okazja poznania bliżej dwóch znakomitych pisarzy. Organizatorem spotkania była WBP w Kielcach oraz kielecki Odział ZLP.Pretekstem do zaprezentowania dwóch niezwykłych i cenionych w Polsce pisarzy była prezentacja książki pt. „Życie literackie na Zaolziu 1920 – 89” wydanej przez kieleckie wydawnictwo STON2. Wydawca i jednocześnie prezes kieleckiego oddziału ZLP - Stanisław Nyczaj, podkreślił ogromne znacznie, jakie wniósł swą monografią Libor Martinek w badanie literatury czeskiej, niemieckiej i polskiej na pograniczu czesko – polskim, czyli na Zaolziu. Prezes Nyczaj zaakcentował pionierskość i nowatorskość w Polsce dzieła naukowego czeskiego pisarza, który w swojej pracy inspirował się badaniami poczynionymi historyka literatury Edmunda Rosnera, u którego odbył staż naukowy w Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie w 1996 r. Ale dla kielczan najbardziej interesujące były sylwetki gości.
Krótką prezentację obu znakomitych pisarzy rozpocznę od gościa z Republiki Czeskiej. Libor Martinek urodził się w 1965 w Krnowie. Jest historykiem literatury, krytykiem literackim i muzycznym, wykładowcą historii literatury czeskiej na Slezské Univerzitě - „Uniwersytecie Śląskim” w Opawie. Zajmuje się również edytorstwem zbiorów poetyckich, tłumaczeniem z języków polskiego, angielskiego i ukraińskiego. Mieszka w Opawie, które jest od dawna centrum kulturowym czeskiego Śląska.
Jako tłumacz poezji polskiej współpracuje z Czeskim Radiem Praga i wieloma czasopismami literackimi. Jest też poetą. Jego wiersze były wyróżniane w wielu ogólnopolskich konkursach poetyckich (m.in. „O złote cygaro Wilhelma” w Czerwionce-Leszczynach,1998; „Najdroższe gniazdo rodzinne” - w ramach Międzynarodowego Festiwalu Poetyckiego w Wąglanach, 1990; „O skrzydło Ikara", Cierlicko 2002) i nagradzane (m.in. 3. nagroda w konkursie „O skrzydło Ikara", Cierlicko 2000; 3. nagroda w „Konkursie Jednego Wiersza", Warszawa 2000; 2. nagroda w konkursie „Granica", Cieszyn 2001; 3. nagroda w konkursie poetyckim na temat „Ziemia Cieszyńska - moja Mała Ojczyzna, 2002); Nagroda Międzynarodowa w konkursie poetyckim „O ludzką twarz człowieka” w Krośnicy, 2003. Jego utwory poetyckie publikowane były głownie w antologiach poetyckich. W jego przekładzie ukazało się w Republice Czeskiej kilkanaście zbiorów poetyckich autorów polskich, jak i angielskich.
W 1997 r. twórczość translatorska L. Martinka oraz jego działalność w zakresie popularyzacji poezji polskiej poza granicami kraju została uhonorowana laurem XXVI Warszawskiej Jesieni Poetyckiej. W ramach XXVI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu w 2003 r. otrzymał I. nagrodę za tłumaczenie poezji polskiej. W 2004 otrzymał Nagrodę Honorową za tłumaczenie poezji polskiej w ramach Światowego Dnia Poezji pod patronatem Polskiego Komitetu ds. UNESCO, Ministra Kultury i Prezydenta M. St. Warszawy.
Gościem kieleckiego spotkania był ks. prof. Bonifacy Miązek. A oto jego krótki życiorys, który wzbudził duże zainteresowanie wśród słuchaczy. Urodził się 27 marca 1935 roku w Kolonii Szczerbackiej k. Końskich. Po maturze, w 1954 roku został alumnem WSD w Sandomierzu..12 czerwca 1959 roku przyjął święcenia kapłańskie i jako wikariusz pracował w kilku parafiach diecezji sandomierskiej. Nawiązał wówczas kontakt z paryską „Kulturą”. Otrzymywał egzemplarze pisma, książki, które wypożyczał wielu parafianom. Dowiedział się o tym Urząd Bezpieczeństwa.
Wtedy, gdy za szerzenie takiej „propagandy” groziło więzienie podjął dramatyczną decyzję w roku 1965 opuszczenia na zawsze Ojczyznę, czyli udania się na emigrację. W grupie turystycznej około 30 księży udających się do Rzymu opuścił Polskę. I już następnego dnia odłączył się w Wiedniu od grupy i poprosił o polityczny azyl. W 1967 r. na tutejszym uniwersytecie zaczął studiować slawistykę, historię sztuki i filozofię. Zamieszkał przy austriackiej parafii. W czerwcu 1985 roku habilitował się, zaś cztery lata później otrzymał godność infułata. Jest prałatem papieskim i kanonikiem kapituły radomskiej. Do ubiegłego roku udzielał się jako duszpasterz w parafii Matki Bożej Bolesnej w 16 dzielnicy Wiednia i jednocześnie prowadził wykłady i seminaria w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Obecnie, po powrocie z emigracji zamieszkuje w jednej z parafii pod Końskimi w Diecezji Sandomierskiej.
Ksiądz Bonifacy Miązek debiutował lirykami w 1964 roku na łamach „Więzi”. Regularnie publikował w „Tygodniku Powszechnym” i „Przewodniku Katolickim”. Poezja księdza Miązka była przetłumaczona na języki: niemiecki, czeski, słoweński, angielski. Najbardziej znane zbiory poetyckie to: Ziemia otwarta (Paryż, 1967); Wiersze (Londyn, 1984); Powrót do domu (Katowice, 1992); Sandomierskie wirydarze (Londyn, 2004); Szukam domu. Ich suche ein Zuhause (Wrocław, 2005).
„Są one liryczną wypowiedzią człowieka wrażliwego, szczerego, wsłuchanego w problemy ludzkiej egzystencji. Tematyka wiary, powołania kapłańskiego, nostalgii za ojczystym domem i ukochania przyrody sąsiaduje z refleksją filozoficzną czy eschatologiczną” – pisał w jednym ze swych artykułów o swoim przyjacielu Ks. prof. Zbigniew Trzaskowski – wykładowca, wybitny pracownik naukowy Uniwersytetu Humanistyczno – Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach. .
Ks. prof. Bonifacy Miązek jest także krytykiem literackim. Był redaktorem antologii „Słowa na pustyni. Antologia współczesnej poezji kapłańskiej”, opatrzona wstępem K. Wojtyły i eseistą, cenionym w krajach niemieckiego obszaru językowego oraz w środowiskach intelektualnych Wiednia, Londynu, Paryża, Rzymu. Jego wypowiedzi krytyczno – literackie można znaleźć na łamach paryskiej „Kultury”, londyńskich „Wiadomości”, „Kontynentów” czy rzymskich „Przemian”. Prof. Miązek był także animatorem polskiej kultury humanistycznej poza granicami naszego kraju. Jego przyjaciele wspominają m.in.: „Jego dom w Wiedniu był zawsze otwarty dla wszystkich potrzebujących pomocy”.
Wtedy, gdy za szerzenie takiej „propagandy” groziło więzienie podjął dramatyczną decyzję w roku 1965 opuszczenia na zawsze Ojczyznę, czyli udania się na emigrację. W grupie turystycznej około 30 księży udających się do Rzymu opuścił Polskę. I już następnego dnia odłączył się w Wiedniu od grupy i poprosił o polityczny azyl. W 1967 r. na tutejszym uniwersytecie zaczął studiować slawistykę, historię sztuki i filozofię. Zamieszkał przy austriackiej parafii. W czerwcu 1985 roku habilitował się, zaś cztery lata później otrzymał godność infułata. Jest prałatem papieskim i kanonikiem kapituły radomskiej. Do ubiegłego roku udzielał się jako duszpasterz w parafii Matki Bożej Bolesnej w 16 dzielnicy Wiednia i jednocześnie prowadził wykłady i seminaria w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Obecnie, po powrocie z emigracji zamieszkuje w jednej z parafii pod Końskimi w Diecezji Sandomierskiej.
Ksiądz Bonifacy Miązek debiutował lirykami w 1964 roku na łamach „Więzi”. Regularnie publikował w „Tygodniku Powszechnym” i „Przewodniku Katolickim”. Poezja księdza Miązka była przetłumaczona na języki: niemiecki, czeski, słoweński, angielski. Najbardziej znane zbiory poetyckie to: Ziemia otwarta (Paryż, 1967); Wiersze (Londyn, 1984); Powrót do domu (Katowice, 1992); Sandomierskie wirydarze (Londyn, 2004); Szukam domu. Ich suche ein Zuhause (Wrocław, 2005).
„Są one liryczną wypowiedzią człowieka wrażliwego, szczerego, wsłuchanego w problemy ludzkiej egzystencji. Tematyka wiary, powołania kapłańskiego, nostalgii za ojczystym domem i ukochania przyrody sąsiaduje z refleksją filozoficzną czy eschatologiczną” – pisał w jednym ze swych artykułów o swoim przyjacielu Ks. prof. Zbigniew Trzaskowski – wykładowca, wybitny pracownik naukowy Uniwersytetu Humanistyczno – Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach. .
Ks. prof. Bonifacy Miązek jest także krytykiem literackim. Był redaktorem antologii „Słowa na pustyni. Antologia współczesnej poezji kapłańskiej”, opatrzona wstępem K. Wojtyły i eseistą, cenionym w krajach niemieckiego obszaru językowego oraz w środowiskach intelektualnych Wiednia, Londynu, Paryża, Rzymu. Jego wypowiedzi krytyczno – literackie można znaleźć na łamach paryskiej „Kultury”, londyńskich „Wiadomości”, „Kontynentów” czy rzymskich „Przemian”. Prof. Miązek był także animatorem polskiej kultury humanistycznej poza granicami naszego kraju. Jego przyjaciele wspominają m.in.: „Jego dom w Wiedniu był zawsze otwarty dla wszystkich potrzebujących pomocy”.
PS
Foto Andrzej Piskulak
Na pierwszym zdjęciu prezes Stanisław Nyczaj prezentuje zaproszonych pisarzy. Na drugim - ks. prof. Bonifacy Miązek omawia twórczość Libora Martinka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz